Devri

dilec'hiañ / dilec'hañ / dilec'hiñ / dilec'hiiñ

dilec'hiañ / dilec'hañ / dilec'hiñ / dilec'hiiñ

v.

I. V. intr.

(1) Quitter un lieu, partir.

(17--) ST 14. poent eo d'imp dilec'hia, tr. «il nous est temps de partir.» ●164. poent e d'ehoc'h dilec'hia, tr. «il est temps de partir.»

(1867) FHB 121/131b. ar meuriad a dlie dilec'hia ar c'henta.

(1903) MBJJ 3. setu eun taul c'houitel, ha ni o tilæc'han. ●(1910) MBJL 194. Da nav heur hanter e tilec'h hon zrain.

(2) Se déplacer.

(1857) HTB 61. en avertisas da dilec'hia.

(1970) LIMO 05-06 avril. tud hag e oè ret dehè dilèhein él deur ou goèhieu, da glask pé de hounid ou zammig bara.

II. V. tr. d. Déplacer.

(1847) BDJ 108. dileac'ha'r meneçziou.

(1905) DIHU 2/27. Pep stern e hel bout lammet hemb diléhein er réral. ●(1914) DFBP 88a. deplacer, tr. «Dilec'hia.» ●(1915) LILH 5 a Gerzu. Konzet e hrér arré ag hon diléhein

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...