m. –ed, –ien
(1) Idiot.
●(1557) B I 290. Diot, sotin, babouin, tr. «Imbécile, sot, babouin.» ●(1580) G 667. Tro da gront dyouz hon ty, ha na deus muy dyot, tr. «Détourne ton grognement de chez nous, et ne reviens plus, imbécile.»
●(1732) GReg 74b. Badin sot, ridicule, tr. «Van[netois] Diot. p. dioded.»
●(1834) SIM 105. un diot naïe. ●(1867) MGK 84. Ha me, evel eunn diod, a beuro ar ieod glaz ? ●(1867) FHB 101/390b. Eun diot coz hag eun diot iaouanc. ●(1868) FHB 163/53a. dioded, digofes ha dibask. ●(1872) ROU 88a. Idiot, tr. «Diod.» ●(1876) TDE.BF 433b. Te, eme he vreur eil gosa, a zo bet eunn diot. ●(1877) EKG I 181. lezomp an diotienn-man da ober ho diotachou er c'hiz ma kirint.
●(1904) DBFV 56b. diot, s. m., tr. «sot, badaud, impertinent.» ●(1907) BOBL 10 août 150/1a. an dioded a gred c'hoaz en he frezegennou gaouiad. ●(1932) TUML 35. Kenavo, beulke, diot, genaoueg, kenavo anduilhenn gordennet. ●(1933) BLGA 5. Jobig (…) a oa eur paour kaez diod.
(2) Ober an diod gant ub. : se moquer de qqn.
●(1936) IVGA 53. Kredet he deus (...) edon oc'h ober an diod ganti.