v. tr. d.
(1) (en plt des animaux, des plantes) Exterminer, détruire.
●(1869) FHB 224/117b. n'euz netra da ober nemet digouenna al louzeier fall. ●(1874) FHB 492/176a. gant an diou-ma diouenn ar re all ! ●(1872) ROU 84b. Extirper, tr. «Digoenna, (divoenna).»
●(1931) VALL 287a. Exterminer, tr. «diouenna.» ●(1942) HERV 121. n'em eus ket ar soñj da ziouenna lapined ar c'harter-mañ. ●(1957) BLBR 102/14. (Kleder) Askol-doulla. Eun doare askoll, gwriziou don dezo, diëz da ziouenna. ●(1952) LLMM 32-33/133. (Douarnenez) Diouennañ : lazhañ betek an hini diwezhañ.
(2) sens fig. Chasser, extirper (les péchés, les défauts).
●(1868) KMM xii. divouenna ar pec'hed eus ho calon. ●(1883) IMP 8. Es vianic e velis an techou-ze ennâ : / Divar 'neuze e claskis an tu d'o divoenna.
(3) Écœurer.
●(1870) FHB 294/263a. Ne deus ket guelloc'h avechou evit divouenna eun euz eun dra, eget rei dezhan re euz an dra-ze.