direolamant

m. –où Dérèglement.

●(1846) BAZ 280. evel ma oa eun den colerus ha direiz, e poanias da zousaat he spered ha d'en distrei dious an direolamant. ●(1864) SMM 202. direolamanchou he iaouankis. ●(1868) FHB 161/36b. En amzeriou a zireolamant ez eo red rei d'ar iaouankiz eun descaurez creoc'h.