v. intr.
I. Ronfler.
●(1732) GReg 829a. Ronfler, respirer avec bruit en dormant, tr. «diroc'hat. pr. diroc'het. van[netois] diroheiñ.»
●(1834) SIM 197. dious ar mintin, pa ziroc'hit c'hoas.
●(1904) DBFV 57a. dirohal, dirohein, v. n., tr. «ronfler.» ●(1908) PIGO II 18. hadkrog e oa da ziroc'hal. ●(1963) LLMM 99/262. Morennet war doull dor o stal e-mesk o fakadennoù e tiroc’he pe e varailhe ar varc’hadourien war an oad.
II.
(1) Diroc'hal evel ur broc'h : voir broc'h.
(2) Diroc'hal en e vrennigenn : voir brennigenn.
(3) Diroc'hal evel ur c'hant tachoù : voir tach.