adj.
(1) (en plt des animaux) Sans entraves.
●(1857) CBF 96. Dishual eo ho kazek, tr. «Votre jument n'est pas entravée.» ●(1876) TDE.BF 142a. Dishual, adj., tr. «Se dit d'un cheval qui n'a pas d'entraves.»
●(1910) EGBT 72. dishual, tr. «sans entraves.»
(2) par ext. Souple.
●(1957) AMAH 125. Evitañ da vezañ klañvidik da welout, gwall dishual e oa izili va c'henwaller.
(3) fam. Célibataire.
●(1949) LLMM 16/47. plac'h yaouank, dishual hag o c'hortoz perc'henn ?
(4) sens fig. Libre.
●(1867) MGK xii. pa'z eo dleet, digabestr ha dishual ; choum e peoc'h enn he di balan. ●(1876) TDE.BF 142a. Dishual, adj., tr. «par extension, libre, indépendant, parlant des personnes.»
●(1907) FHAB Kerzu 300. lavarou ar vistri dishual a zo breman.