disneuziñ

v.

(1) V. intr. maigrir.

●(1659) SCger 75a. maigrir, tr. «disneuzi.»

(2) V. tr. d. Abîmer, déformer défigurer.

●(1870) FHB 279/141a. ar Manac'h-ty-koz revinet pe da viana disneüet epad an dispac'h vraz.