adj. Qui n'est pas souillé.
●(1854) MMM 113. ne eller besa dissouill diout-y, nemet dre an teac'h. ●(1866) FHB 57/35aa. e devoa dalc'het dizouil sae venn he badiziant. ●(1866) FHB 100/381b. da ene disouil.
●(1905) KANngalon Ebrel 364. eur c'horf glan ha dizouill. ●(1906) KANngalon Gwengolo 216. ho mab a ziztroio d'ar gear goude he zaou vloaz, dizouill, digatar.