v.
(1) V. tr. d. Morceler, mettre en pièces.
●(1876) TDE.BF 149a. Distamma, v. a., tr. «Mettre en pièces.»
●(1909) MMEK 225-226. ti ar Verc'hez (...) morse neuz bet gellet nag he zistamma nag he bilat. ●(1962) EGRH I 64. distammañ v., tr. « mettre en pièces, réduire en morceaux. » ●(1995) BRYV v 106. (Milizag) foenn hir hir pase eur metr hanter a hirder hag e tistamment an dra-ze gand o daouarn ! ●(1990) TTRK 155. Pa he devez [an drask] re vihan e vez taer war ar buzhug, neuze e vez gwelet o turiat an douar, hag o sammañ en he beg, goude bezañ o distammet mar bezont re vras.
(2) V. intr. Partir en morceaux, se morceler, se défaire.
●(1908) FHAB C'hwevrer 54. ema an traou o vennout distamma dre oll. ●(1911) RIBR 133. ma welis prestik va bragez paper-stoup o tispega, o tistamma hag o koueza diouzin. ●(1911) BUAZperrot 182. mes ne welas netra ken na zantas ar volzennad-zouar m'edo varni o tistamma gant e bouez hag o koueza a fardigleo en aod.