v.
I. V. tr. d.
(1) Débarrasser (une table, etc.).
●(1732) GReg 245b. Debarasser, ôter de dessus une table, une chambre, &c. ce qui y embarasse, & y empêche la propreté, tr. «distlabeza. pr. distlabezet.»
(2) sens fig. Bezañ distlabezet diouzh ub. : être débarrassé de qqn.
●(1878) EKG II 304. Dont a ran da lavaret d'eoc'h, emez-han, hoc'h distlabezet dioc'h kere Pount-Eoun.
(3) Nettoyer.
●(1876) TDE.BF 150b. Distlabeza, v. a., tr. «Enlever les ordures.»
●(1906) KPSA 1. ar pez a deu da zistlabeza lagad ar galoun. ●(1962) EGRH I 65. distlabezañ v., tr. « ôter les ordures, enlever ce qui traîne, nettoyer, mettre en ordre. »
II. V. intr. Distlabezañ diouzh : se débarrasser de.
●(1920) MVRO 48/1b. Evit disklabeza dioutan e voutas anezan er val.
III. V. pron. réfl. En em zistlabezañ diouzh.
(1) Se nettoyer de.
●(1925) BILZ 112. e vefomp brao meurbed evit en em zisklabea eus an hudurnez-man.
(2) Se débarrasser de.
●(1990) TTRK 148. e voe kaset ar c'hilheien yaouank d'ar marc'had kerkent ha ma voe kavet an tu d'en em zistlabezañ diouto.