adj.
I. Attr./Épith.
(1) (en plt d'un véhicule) Bien suspendu.
●(1868) FHB 198/334a. ar seurt kirri-ze a zo calz eassoc'h ha distrounsoc'h eget ar c'hirri all.
●(1924) KANNgwital 263/195. eur c'harr distrons a gasas an dijentil gouliet da di e dud.
(2) (en plt d'un chemin) Non accidenté, sans ornières.
●(1869) FHB 247/297b. an hent a heuillit a zo distrons ha diboagn. ●(1869) FHB 253/351b. ma en devezo amzer vad hag hentchou distrons.
●(1901) FHAB Meurzh 236. Ni a ell ober hirio an henchou-ze distrounssoc'h ha disclabessoc'h egetho.
II. Adv. (en plt de qqn) Sans trébucher.
●(1874) FHB 493/183a. E kerze distrons.