Devri

distroñsañ .2

distroñsañ .2

v.

(1) V. tr. d. Amortir (une chute).

(1964) BAHE 38/64. en doare da zistroñsañ al lamm.

(2) V. intr. Loc. v. Troñsañ ha distroñsañ : cahoter beaucoup.

(1876) TDE.BF 152a. Troñsa (lire : distroñsa) ha distroñsa a ra ar c'harr, tr. «la voiture cahote beaucoup.» ●596a. Stroñsa ha distroñsa a ra ar c'harr, tr. «la charrette cahote beaucoup.»

(1931) VALL 90a. Cahoter, tr. «stroñsa(-distroñsa).»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...