adj.
(1) (en plt d'un organisme vivant) Qui a peu d'énergie vitale.
●(1935) DIHU 293/267. arnehon ur bodad man benak, divegon, keijet get ur geoten hesk e vehé laret trohet en un tam parlak merglet.
(2) sens fig. (en plt d'un travail) = (?) De peu d'envergure, de courte haleine (?).
●(1937) DIHU 314/308-309. Mâl é d'er skrivagnerion a Vreih dileskel en troidigeheu hag el labourieu divegon, ha diskoein é hellant, ind eùé neijal get ou diùaskel ou unan.