adj.
I. Attr./Épith.
(1) Immodeste, qui manque à la pudeur.
●(1790) MG 200. chongeal én ihuern, péhani e vou partage en dud divodeste. ●319. conzeu divodest.
●(1839) BESquil 525. er ré divodeste hac er ré hum zalhé én ur fæçon dijauge. ●(1868) KMM 111. o veza divodest, o caozeal, o c'hoarzin. ●130. gant va arvez divodest. ●(1872) ROU 88a. Immodeste, tr. «Divodest.» ●(1890) ARK 59. Ha lavaret hoc'h euz komzou goloet, re skanv, divodest ?
●(1914) KANNgwital 141/450. o kana a bouez penn soniou udur (...) ar memes soniou divodest. ●(1924) CDFi 1er mars 1. gwiskamanchou divodest.
(2) Divodest e : immodeste en.
●(1831) RDU 86. divodest én ou dillad.
II. Adv. Immodestement.
●(1915) HBPR 174. Goude, gant he zaouarn lous, e kemeras ar c'halir hag ar siboar, ha var al leur-gear, dirag an oll e saotras, divodest, al listri sakr-ze.