v.
I. V. intr.
(1) par ext. Débarquer.
●(1876) TDE.BF 157a. Divora, v. n. C[ornouaille], tr. «Débarquer.»
●(1910) MBJL 17. e tivore sant Budok. ●18. Tugdual (...) goude bean grêt eun disken kentan (...) a deuas da divoran en têrouer. ●20. War ôd ar c'hreiste, elec'h eman breman Etel, e tivoras.
(2) (météorologie) Se découvrir de la brume.
●(1920) KZVr 366 - 07/03/20. divora, tr. «s'éclaircir après la brume, en parlant du temps.» ●divora a ra an amzer (evit "divorenni" ?
(3) Émerger.
●(1972) SKVT I 175. skilfoù yud ar c'herreg o tivorañ dres dirak fri al lestr.
(4) Revenir de pêche en mer.
●(1952) LLMM 32-33/133. (Douarnenez) Pa zivour ar vartoloded, pa teuont eus ar mor, e vez cholori bras ganto peurvuiañ.
II. V. tr. d.
(1) Retirer de la mer.
●(1919) KZVr 355 - 21/12/19. Divora, tr. «tirer de la mer.» ●(1920) KZVr 365 - 29/02/20. Divora, tr. «tirer le goemon du bateau (kentoc'h : tirer de la mer) Loeiz ar Floc'h.» ●(1920) KZVr 366 - 07/03/20. divora, tr. «tirer de la mer, Treger.»
►absol.
●(1978) BZNZ 39. (Lilia-Plougernev) E Perros amañ, e oa kalioù da zivorañ, tr. (THAB 1/27) «A Perros ici, il y avait aussi des cales pour décharger le goémon.»
(2) =
●(1868) FHB 180/188b. al lestr ho douge, ho divoraz en eur beg-douar.
(3) = diboullañ.
●(1963) BAHE 34/71. Ar ger divorañ (tennañ koad pe draoù all eus ul lec'h diaes). Hennezh eo ger Bro-Landreger tra ma seblant ar ger diboullañ (ster heñvel) bezañ hini Bro-Blistin). ●(1971) BAHE 68/23. Diboullañ : tennañ koad eus un toull diaes d'o degas d'ur plas aesoc'h da gargañ. Lavaret e vez c'hoazh divorañ.