divorodiñ

v. tr. d.

(1) Détromper.

●(1869) SAG 64. Evit aichui ar poent-ze, hag ho tivorodi e tizkleiran de hoc'h en deuz ar Pap, Pie navet, kondaonet an dizparti-ze.

(2) Divorodiñ ub. : faire taire qqn qui radote.

●(1872) ROU 77a. On l'a fait cesser son radotage, tr. «divoroded eo bet.»