divroamant

m. –où

(1) Lieu d'exil.

●(1839) BESquil 4. ol er bed e zou un divroemant eit-on, ha ne hanàuan nameit en nean eit men gùir bro.

(2) Exil.

●(1839) BESquil 4. sinein enn arreste ag é zivroemant. ●30. er ré (…) e gonsidère er marhue èl er fin ag ou divroemant !