adj.
(1) (en plt de qqn) Insatiable.
●(1659) SCger 69b. insatiable, tr. «dioualc'h.»
●(1732) GReg 533b. Cet homme est insatiable, tr. «Divoalc'h eo an dèn-ze.»
●(1867) MGK 98. D'ar c'halounou diwalc'h. ●(1876) TDE.BF 159a. Diwalc'h, adj., tr. «Qui ne peut se rassasier.»
●(1935) BREI 425/1d. Perak oc'h ken diwalc'h ? ●(1962) EGRH I 69. diwalc’h a., tr. « insatiable. »
(2) (en plt de nourriture) Qui ne rassasie pas.
●(1732) GReg 621b. Mets qui ne rassasient point, tr. «boëd divoalc'h.» ●783b. Mets qui ne rassasient point, tr. «bouëd divoalc'h.»
●(1931) VALL 624a. (mets) qui ne rassasie pas, tr. «diwalc'h.» ●(1962) EGRH I 69. diwalc’h a., tr. « qui ne rassasie pas. »
(3) Inapaisé.
●(1868) FHB 153/391a. gant ar c'hoant dioualc'h euz ar gounid.