adj.
(1) (en plt de qqn) Qui n'a pas de fermeté, de constance.
●(1958) BAHE 16/15. setu perak omp dinerzh, dizalc'h.
(2) (marine) Dérapé.
●(1944) GWAL 165/314. (Ar Gelveneg) «mat an traoù, emaomp dizalc'h !»
(3) (Pays) libre, indépendant.
●(1923) FHAB Here 366. p'edo Breiz dizalc'h, en he c'hrenvan hag en he finvidikan.
(4) (grammaire) Lavarenn dizalc'h : proposition indépendante.
●(1937) YBBK 375. el lavarennoù dizalc'h hag er pennlavarennoù.