m. –ion Faucheur.
●(1499) Ca 82a. [falchat] g. faucheur. b. falcher.
●(1659) SCger 147b. falc'her, tr. «faucheur.» ●(1752) PEll 296. Falc'her, faucheur, celui qui fauche. Pl. Falc'herien.
●(1870) FHB 277/125. jardiner, falc'her. ●(1876) KTB.ms 14 p 58. ur falc'her o vont d'he labour. ●(1897) EST 8. Jaméz neoah falhour n'en da ar é foen.
●(1903) EGBV 75. Er falhour deugrommet, huiz, brein ha divanch kaer. ●(1923) KNOL 16. ar foen a c'hello eur falc'her da droc'ha en e zevez. ●(1910-15) CTPV I 33. er fahlour foén, tr. «le faucheur de foin.» ●(1934) BRUS 269. Un faucheur, tr. «ur falhour.»