fallijenn f. –où
(1) Défaillance.
●(1752) BS 279. An heretiq a santas er memes moment ur falligen quer bras, ma songe dezâ beza prest da vervel.
(2) Kaout ur fallijenn : avoir une défaillance.
●(1937) FHAB C'hwevrer 45. touristed o kaout eur fallijenn.