fallober .1

m. –ioù Méfait.

●(1825) COSp 134. hui e gavou én ur vultipliein én ul liessat, non pas hemp qui er blaïeu hac en deïeu, mæs er fal-obéreu hac er goal-inclinationeu.

●(1910) ISBR 82. É kleuet en doéré Turiau e ias ar é arben hag e demalas dehon, get konzeu huerù, é falobér.