faoutenn f. –où
(1) Fente.
●(1907) VBFV.fb 42b. fente, tr. «feuten, f. (pl. neu).» ●(1927) GERI.Ern 147. faoutenn f., tr. «une fente.»
(2) Mari faoutenn : femme facile.
●(1982) LIMO 13 novembre. Eid rein de gleùed ne oè ket moiand hé derhel, ken friand e ziskoè boud : ur Vari faoutenn, ur rudellerez !