v.
I. V. tr. d.
(1) Mettre, poser.
●(1906) DIHU 14/241. pothoarneu ha piligeu e oé fardet ar en tan.
(2) fam. Fourrer.
●(1932) BRTG 76. hé devehè (…) fardet hé lardoér en é doul gargaten.
II. V. intr.
(1) Fardañ er-maez : s'élancer dehors.
●(1732) GReg 327b. S'élancer dehors, tr. «Farda èr mæs.»
●(1900) LZBg 57 blezad-1añ lodenn 39. hag e fard a rideg én tiér.
(2) Fardiñ àr ub. : se jeter, foncer sur qqn.
●(1913) HIVR 3. e lauskas é soudarded de fardein ar er venéh. ●(1921) GRSA 329. Nasien e fard arnehon hag en didok grons. ●(1927) GERI.Ern 148. fardein V[annetais] v. n., tr. «Se précipiter (ar sur).»
(3) Fardiñ kuit : partir rapidement.
●(1942) DHKN 65. er moualhi (...) e fardè kuit éañn, èl un ten, én ur rifal spontet.