f. –où, fav (botanique)
I. Fève.
●(1464) Cms (d’après GMB 231). Faffen, fève. ●(1499) Ca 82a. Faffuenn. g. feue. ●(c. 1501) Lv 235/120. fauen gl. faba. ●(1633) Nom 75b-76a. Fabæ hilum : le noir de la febue : an pen du an fafuen.
●(1659) SCger 57a. feue, tr. «fauen p fao.» ●148a. faven pl. fao, tr. «feuue.»
●(1867) FHB 102/399a. Ro dezhan eur faen.
●(1922) FHAB Meurzh 91. Kemerit eur bizen pe eur faen.
II.
(1) Ne ziwano ket ar fav en e c'henoù : parler sans arrêt.
●(1978) PBPP 2.1/144 (T-Plougouskant). Ne diwano ket ar fav en he genoù, tr. J. Le Du «les fèves ne lui germeront pas dans la bouche /elle est intarissable/»
(2) Bezañ brav rannañ fav gant ub. : facile de s’entendre avec lui/elle.
●(1982) TKRH 128 (T) A. Duval. Diwar ar pezh am eus klevet gant va mamm, a-hervez, e oa ur plac'h vat, brav rannañ fav ganti evel ma vez lâret.
(3) Na c'houzout pet favenn a ya d'ober teir : être idiot.
●(1766) MM 871-872 (Li) C.-M. Le Laé. Gousouc'h quet, raç goulc'han an hir, / Pet faën a ya d'ober teir, tr. G. Esnault «...n'savez pas combien de fayols il faut pour faire trois.»
(4) Na c'houzout pet favenn a ya d'ober nav : être idiot.
●(1836) MM (édit. Ledan) 871-872 (Li) C.-M. le Laé. Goulennit gant potret Rosco / Pet faven ya da ober no.
(5) Terriñ ar favenn : (?)
●(1851) PENdast 90/50 (?T). Gant Daou maltoutier iaouank e nem geff da goania / evit terri ar faven e nem divertissa.
(6) Gwerzhañ piz e-lec'h fav : voir piz.