m. –où, flemmen
I.
(1) Flamme.
●(1499) Ca 84b. Flam tan. g. flambe de feu. l. hec flama / e. ●g. flame infernal. b. flam ann iffern. ●(1633) Nom 217a. Flamma : flambe, flamme : flam.
●(c.1680) NG 1130. Hou fondement a flam. ●(17--) TE 129. é creis er flamm.
●(1862) JKS 151. eur flam beo.
●(1985) AMRZ 188. pa zeue ar flemmen da veza bihan.
(2) Flamboiement.
●(1872) ROU 82a. Eclat de lumières, tr. «erder, flamm, fô.»
(3) (botanique) Louzaouenn-ar-flamm : clématite flammula.
●(1732) GReg 417a. Flammula, plante, espece de clematis, tr. «lousaouën ar flamm.»
II. Ruz evel ar flamm : très rouge.
●(1911) AOTR 12 Y. Roudot. E varc'h eo e voue ruz tan evel ar flamm.