m. –où
(1) (Un) fond de.
●(1909) FHAB Eost 240. me gred ez eus eur fonsad gwin en armel. ●(1963) BAHE 34/47. ha pa oa krog an dour da virviñ : kaol e-barzh hardizh hag ur foñsad kig-sall.
(2) fam. Cuite.
●(1975) BAHE 87/14. Ur picherad : ur c'horfad (foñsad, pifad, podad, revriad, sac'had). ●(1978) PBPP 2.1/200. (Plougouskant) foñsad, tr. «cuite /ivresse/.»
(3) Ober, tapout ur foñsad : prendre une cuite.
●(1962) TDBP III 95. au lieu de dire mezo eo, ivre, on dit : Graet (ou : tapet) e-neus, il a fait (ou : attrapé) ur foñsad, plein le derrière. ●(1978) PBPP 2.1/200. (Plougouskant) hennezh 'ra foñsadoù, tr. «il prend des cuites.»