v.
I. V. tr.
(1) V. tr. i. Fortuniañ gant, diouzh ub. : se marier avec qqn.
●(1872) ROU 78a. Chacun doit se marier selon sa condition, tr. «peb ini a dle fortunia gant e gendere, diouz e gendere, ervez e gendere, gant ar memes kendere tud.» ●(1890) MOA 179a. Chacun doit se marier selon sa condition, tr. «pep hini a dle fortunia gant he gendere (dioc'h he gendere, – gant ar memes kendere tud.»
(2) V. tr. d. Marier (qqn).
●(1894) BUZmornik 491. e sonjchont he fortunia pa oue deuet en oad.
●(1927) KANNkerzevod 4/12. Fortunia ma merc'hig. ●(1927) TSPY 5. Agnez (...) a vezo diaes bras da fortunia.
II. V. intr. Se marier.
●(1894) BUZmornik 186. enn oad da fortunia.