m. –ioù
(1) Action de se vanter.
●(1869) FHB 207/407b. ober dispignou foll e braoenteziou hag e fougerez. ●(1869) HTC 12. Dre ourgouil ha dre fougerez eo e comzent evelse.
●(1907) KANngalon Mezheven 416. ne vez nemed ourgouill ha fougerez en hon oberiou. ●(1908) FHAB Du 333. abalamour d'o fougeerez.
(2) (Une) Vantardise.
●(1864) SMM 73. ar bed abez gant he zanvez, he fouguereziou. ●(1869) FHB 253/372b. e Doue edo sonch an oll, ha ne ket e fougereziou ar bed.