v. intr.
(1) Hennir.
●(1464) Cms (d’après GMB 286). Gourhizyat, hennir. ●(1499) Ca 98b. Gourhiziat. g. hennir. l. hinio / nis / iui / ire.
●(1659) SCger 65a. hannir, tr. «gouriziat.» ●151b. gouriziat, tr. «hannir.» ●(1732) GReg 490b. Hennir, tr. «Gourrizyat. pr. gourrizyet.»
●(1803) MQG 9. harzal, gourignal, mignaoual ha blêjal. ●(1867) BUE 153. bec'h e oe d'ar marc'h bean eet enn iliz vraz, ma stagaz da vragal ha da dansal enn he lec'h ha da c'hourrial gant ar blijadur. ●(1876) TDE.BF 248a. Gourrisiat, v. n., tr. «Hennir.» ●(1889) ISV 398. kezeg o c'hourichal.
●(1975) UVUD 91. (Plougerne) Gorichal a rea.
(2) sens fig. Crier de plaisir sexuel.
●(1958) ADBr 65/424. E-pad an amzer-ze, / Tomm d'ei en he gwele, / E wreg 'zo o c'hourignal / Gant eur maltoutier all !