v. intr.
I. (en plt des animaux)
(1) Grogner.
●(1659) SCger 64a. gronder, tr. «grognal.» ●152a. grongnal, tr. «gronder.» ●(1732) GReg 474b. Grogner, parlant des pourceaux, tr. «groignal. pr. groignet.» ●(1744) L'Arm 178b. Grogner, parlant des cochons, tr. «Grognale.»
●(1910) EGBT 43. ar vuoc'h a vlej, ar porc'hel a c'hrogn.
(2) =
●(1902) PIGO I 174. Ar blei a grogaz da c'hrognal. ●(1907) PERS 170. da c'hrognal evel eun ours.
II. (en plt de qqn) Grogner, grommeler.
●(1659) SCger 64a. grommeler, tr. «groign.»
●(1894) BUZmornik 173. kaer en devoue he goaz grougnal ha skandalat. ●294. ober a rea dioc'htu hag heb grougnal kement tra a veze lavaret d'ezhi.
●(1926) FHAB Du 434. e vezo kavet abeg da c'hrounial !