m. –où
(1) Hep hañval : sans pareil.
●(1821) SST 34. Dré ur miracle hemp haval. ●(1821) SST.ab vi. un tour hemp haval hanvet Babel. ●(1854) PSA II 44. Ur joé hag ul lehuiné hemb haval. ●(1861) BSJ 29. hanhue hemb é haval.
(2) (en plt d'un mort) Emañ en e hañvaloù : il n'a pas changé, c'est bien lui.
●(1934) BRUS 133. Il (elle) n'a pas changé (en parlant d'un mort), tr. «é ma én é (hé) havaleu.»