v. intr. Aboyer.
I.
●(1499) Ca 108b. Harzaff. g. abayre. ●(1633) Nom 215a. Vlulatus : hurlement : hual, harzal. ●216a. Latratus : abay, abayement : harz, harzal eguis vn quy.
●(1659) SCger 153b. harzal, tr. «abaier.» ●(1710) IN I 115. Ar chass ne reant nemet harzal ha chilpat outi. ●(c.1718) CHal.ms i. abboyer, tr. «harhal, harhein.» ●(1732) GReg 4a. Abboyer, japper, tr. «Harzal. pr. harzet. Van[netois] harhal. Harheiñ. ppr. harhet.» ●(1744) L'Arm 3b. Abboyer, tr. «Harhal ou harhein.»
●(1838) OVD 137. lausquet, èl ma larér, er châs de harhal ar el loër. ●(1857) CBF 99. Ar c'hi am euz klevet oc'h harzal, tr. «J'ai entendu le chien aboyer.» ●(1878) EKG II 27. ne rea nemed harzal ouc'h he stag.
●(1907) PERS 170. da arzal evel eur c'hi. ●(1909) FHAB Du 347. hor chas a stago ive da arzal, da arragi. ●(1910) MAKE 62. a-wechou chas a harze hag a chalpe war o lerc'h. ●(1914) DFBP 3a. aboyer, tr. «Herzal.»
II.
(1) Teuler mein ouzh kement ki a harzh : voir mein.
(2) Kregiñ a-raok harzhal : voir kregiñ.