adj.
I. Attr./Épith.
(1) Fougueux.
●(17--) TE 132. er hombat quen hærrus er fatiquas.
●(1878) BAY 19. herrus, tr. «Plein de fougue.»
(2) (en plt d'un cours d'eau) Impétueux, rapide.
●(1838) OVD 146. er remouleu deur hag er riviéreu herrus.
(3) Impatient.
●(17--) VO 137. dihuèn me halon doh er sourci hærrus ag en treu temporel.
●(1838) OVD 144. ne yamb quet de dærein guet un drespet hærrus. ●267. un houant hærrus.
(4) Rapide, qui court.
●(1970) BRUD 35-36/145. Goulenn a ra ar skingomz eur yez eeun, herruz, a gas d’ar zelaouer war an taol.
II. Adv.
(1) Rapidement.
●(1849) LLB 170. ol é kerhant herrus. ●310. e rid herrus ér mez. ●(1897) EST 34. ind e labour herrus.
(2) Mont herrus : aller fort.
●(1916) LILH 20 a Gerzu. Elen nen da ket herrus geti ataù. ●(1917) LILH 13 a C'hwevrer. Me gred nen da ket herrus en treu get e dad. ●(1917) LILH 11 a Gerzu. rak dies e ven a pe ouian nen da ket herrus get unan ahanoh. ●(1918) LILH 15 a viz Du. Laret e hret d'ein nen da ket herrus genoh : nen dé ket er momant bout klan neoah.