v. intr. Être coincé, ne plus pouvoir avancer.
●(1903) BTAH 156. Ma c'halon a zo houbet, tr. «Mon cœur est arrêté !» ●(1935) BREI 419/1c. an dispignou (...) a gendalc'has da goenvi (...) kement ha ken bihan ma'z eo digouezet d'ar vro bezan houbet ha d'an dud bezan heuget... ●(1939) MGGD 57. hag e klaskjont gouzout petra o lakae da houba evel-se. ●(1965) BAHE 44/38. N'a ket va zreñch en tamm douar avuennek-mañ, houbañ 'ra.