m.
(1) Boue de surface.
●(1659) SCger 15b. bouë, tr. «caillar.» ●135a. caillar, tr. «crotte.» ●(1732) GReg 107a. Menuë boüe sur la surface de la terre seulement, tr. «cailhar.» ●237b. Crotte, bouë, tr. «Cailhar.» ●(1752) PEll 110. Caillar, Bouë, crote.
●(1876) TDE.BF 313b. Kaillar, s. m., tr. «Boue, fange.» ●(1889) ISV 472. caer a ioa ho goalc'hi meur a vech bemdez, e vezent ato goloet a gaillar pa zistroent euz ar scol.
(2) sens fig. Souillure morale.
●(1869) HTC 133. ar c'haillar pe ar zouilladur euz a bec'het Adam.
●(1909) NOAR 140. Ar maro kentoc'h eget ar c'hailhar ! ●149. mont d'ar Baradoz d'hen diwall dioc'h ar c'hailhar ?