f. –où
I.
(1) Bataille.
●(1732) GReg 84a. Baterie, action de ceux qui se batent, tr. «cann. p. cannou.» ●181b. Combat, batterie, tr. «Cann. p. cannëu.»
●(1847) FVR 319. ha kerkent e savaz kann. ●(1877) EKG I 268. Anat oa d'ezho e viche trouz ha kann. ●(1879) ERNsup 157. Kañn, bataille, batterie, masc. dans Le Gon[idec] et le dict. fr.-br. de Td., est du fém. à Trév[érec] : eur gañn vras etre ar zaout ; à Lanr[odec], St-M[ayeux].
●(1908) PIGO II 155. Ar gann a oa achu. ●183. Bean 'm eus pevar mab : tri ane a zo mat da vont d'ar gann.
(2) Kaout kann ouzh ub. : se battre avec qqn.
●(1902) PIGO I 42. War blad ar gambr e welaz eur prez dilhad. Outan an evoa bet kann. ●139. Ma Doue, emei, kann zur an euz bet, pe otramant eo bet kouet.
II. [au plur.]
(1) Sevel kannoù : se battre, provoquer des bagarres.
●(1902) PIGO I 84. goude ar jabadao e savaz kannou. ●(1913) FHAB Ebrel 125. ar re all, deuet da zellet, a vo kaozeet divalo outo ; hag e savo kannou.
(2) Sevel kannoù etre : se bagarrer.
●(1911) BUAZperrot 101. divarbenn eun tamm leve, e savas kannou etre e dad hag unan eus e gerent.
(3) Bezañ kannoù gant : se battre.
●(1932) FHAB Here 436. E porz ar skol Herveig ha Jobig a zo kannou ganto.
(4) Bezañ kannoù etre : se battre.
●(1911) BUAZperrot 94. ar bobl hag an noblanz a oa kannou etrezo.
III. Kaout kann ouzh bugale ar c'hantonier : voir kantonier.