m. (astronomie) Pleine lune.
●(1732) GReg 587a. Pleine Lune, tr. «Cann al loar. Van[netais] cann el luer. cann el loér.» ●(1752) PEll 118. Cann-loüar, & Louar-cann, pleine lune, en sa plus brillante blancheur, telle qu'elle est en son plein.
●(1874) POG 175. Evel ann heol hag ar c'han-loar. ●(1889) ISV 79. Pask, evel a ouzeur, a zigouez ato d'ar zul goude kann loar veurs. (…) ar mareou brasa, huela, en em gaf d'an derveziou varlerc'h ar c'hedez hag ar c'hann-loar.
●(1924) FHAB Mezheven 215. An diskar-loar eo ; atao e tigouez an dra-ze goude ar c'hann-loar. ●(1931) VALL 434a. pleine lune, tr. «kann al loar.» ●(1958) BRUD 4/86. Sklêr e oa an noz rag kann-loar a oa. ●(1962) EGRH I 25. kant-loar = kann-loar.