m. local. Toison. cf. kreoñ
●(1499) Ca 119a. Kneau. g. toise de brebis.
●(1732) GReg 927a. Toison, la laine qu'on tond aux moutons & aux brebis, tr. «knéau. Van[netois] kanéau. ur hanéau.» ●(17--) TE 124. ur haneàu-davad.
●(1849) LLB 1484. kaneuier guen kann, pé kaneuier du pod. ●(1861) BSJ 106. caneàu un deveden.