v.
I. V. tr. d.
(1) Instruire.
●(1732) GReg 566b. Faire la leçon à quelqu'un, l'instruire, le corriger, tr. «Qentellya ur re-bennac.»
●(1876) TDE.BF 337a. Kentelia, v. a., tr. «Instruire, enseigner.» ●(1878) EKG II 294. Ne ket diez ho kentellia.
●(1909) FHAB Gwengolo 266. kentelia war o micher tud a zo gwennet o bleo dindan ar stern. ●(1910) MBJL 28. e vo kenteliet ar studierien war ar gaeleg. ●(1954) VAZA 81. Diganin, emezañ, ho po al levrioù hoc’h eus ezhomm diouto, ho kentenliañ (lire : kenteliañ) a rin ha reizhañ ho poelladennoù evit netra.
(2) Faire (la moisson).
●(1732) GReg 40b. Faire l'Août, tr. «qentelya an éaust.» ●632b. Faire la moisson, tr. «qentelya an éaust.»
●(18--) SAQ I 85. Kentelliet mad hen deuz he bark. ●217. Evit kaout eost mad en eur park, e ranker he gentelia ervad, he drempa a zoare, hada ennhan greun disklabez, he c'hoennat pa zeu ar mare hag hen diwall a zroug.
●(1906) KPSA 59. Kit ha kenteillit.
II. V. pron. réfl. En em genteliañ : s'instruire.
●(1921) FHAB Kerzu 339. lennomp leoriou evit en em gentelia war ar gwenanerez.