kenveajer

m. –ion Compagnon de voyage.

●(1867) FHB 101/390b. tec'het kuit dioc'h he guenbeacher. ●(1868) FHB 164/61a. Guennole hag he ghen-veachourien.

●(1910) MBJL 75. ma c'henveajourien. ●(1920) LZBl Gouere 335. Va c'henbeajourien ne skuizont ket o sellet a bep tu.