kerterius

adj.

(1) Paresseux.

●(1879) ERNsup 158. kertrius e, il est paresseux, Trév[érec].

●(1910) MBJL 115. 'Vit eun eskob kertrius, a zonjen, heman n'ê ket unan.

(2) Kerterius en e gomzoù : sobre en paroles.

●(1934) BRUS 167. Sobre (en paroles), tr. «kertérius (én é gonzeu).»