m. cf. kelc’h
(1) Ensorcellement.
●(1907) FHAB Gouere 130. Setu va den killet, ha ne lammo er meaz deuz ar c'hill-ze nemet oc'h anzav eo bet crouet ar bed gant Doue.
(2) Philtre qui ensorcelle.
●(1938) WDAP 1/22. Kîl, ano gourel, Evach hag a laka eun den da zont da veza diboell pe a laka karantez direiz (orged) da ziwana er galon. Skouer : Kîl e rank beza bet an den-se.
(3) Cercle (de sabot, de barrique, etc).
●(1962) EGRH I 34. kilh m. -où, tr. « cercle (de sabot, de barrique…). »