m.
(1) Querelleur.
●(1857) HTB 146. koleruz, killen, falakr. ●(1879) ERNsup 158. kilienn, pl. o, Perros, ou, Lohuec, gaillard, homme querelleur. Cf. killenn, Histoariou p. 146, et Barz. Br., 7e éd., p. 202.
●(1906-1907) EVENnot 9. (Pleuzal) N'e ket brao kât d'ober gant killenno, tr. «chicaneur.» ●(1919) BUBR 7/184. kensorted ker kilhen. ●(1924) BILZbubr 42/978. Hag evel-se Bilzig a oa en disfi da galz a dud er bourk, ha gwir eo, kilhenn e oa, goapaer. ●(1924) BILZbubr 43-44/1025. Penn fall a oa, taskanier, kilhenn, dont a raeo de vea eur pôtr fur. ●kilhenn, tr. «querelleur et méchant.» ●(1924) BILZbubr 45/1065. kilhenn ive atao gant ar re all. ●(1931) VALL 610b. Querelleur, tr. «kilienn m.»
(2) Méchant.
●(1950) LLMM 19/34. kilhenn evel ur c'hi.