v. intr.
(1) (en plt d'un oiseau) Piailler.
●(1919) DBFVsup 39b. kipal, v., tr. «piailler.»
(2) (en plt d'un chien) Japper.
●(1967) LIMO 14 octobre. ur had braz èl un hantér lé ! Ean é tihein par ma hél, Mitau é kipal doh é lost. ●(1972) LIMO 07 octobre. ur hi penfolet é kipal ne ouièr arlerh petra ! ●(1972) LIMO 14 octobre. é gi é kipal.