m. –où (argot de La Roche-Derrien)
(1) Bouche.
●(1970) BHAF 42. evid ma serro he hlankouer. ●384. Klankouer. Korzaillen, gouzoug. «Hennez e tremen kalz a lonkaj en e glankouer.» ger euz «tunodou» (trefoedaj) Ar Roh, med anavezet a-walh en trowardroiou. ●(1973) LLMM 161/435. ur pezh klankouer spontus dezhi. ●(1975) BAHE 87/4. an tamm miñvig a oa o vont da gas d'e glankouer. (…) klankoueroù ken bras ha pentonioù. ●14. Klankouer : genou, beg.
(2) Miñson war da glankouer : ferme ta gueule.
●(1974) SKOL 55/45. E Lannuon, e lavaras dezhañ : «Miñson war da glankouer !»