adj. Maladif.
●(1732) GReg 594a. Maladif, tr. «clañvidicq.»
●(1876) TDE.BF 348b. Klañvidik, adj., tr. «Maladif, infirme, valétudinaire.»
●(1911) BUAZperrot 708. klanvidig e chomas. ●(1920) FHAB Meurzh 258. O bugale a vo traou fall, drouk-livet, klanvidik. ●(1936) TKAL I 40. soursiit mat ouz (...) Yannig, klañvidik eun abadenn 'zo. ●(1963) LLMM 99/267. ne oa nemet un tagos klañvidik, dalc’het gant ur paz diroll.