m. –ien Parieur.
●(c.1718) CHal.ms iii. parieur, tr. «en hani a Laca coustele, coustelour.»
●(1866) FHB 93/323b. hag evel ma zeo ar Saozon claoustreerien eus ar re guenta, e savas claoustreou dioc'h tu. ●(1876) TDE.BF 349a. Klaoustreer, s. m., tr. «Gageur ; pl. ien.»
●(1939) RIBA 38. É saillereh e rekè bout tré de ruzereh é gousteléour. ●40. émen é ma é gousteléour.