v.
I. V. tr. d. Cirer.
●(1499) Ca 39a. g. cirer. b. coaraff.
●(1659) SCger 26a. cirer, tr. «couara.» ●(1732) GReg 170a. Cirer, enduire de cire, tr. «Coara. pr. coaret. Van[netois] coéreiñ. pr. coéret.»
●(1876) TDE.BF 355a. Koara, v. a., tr. «Cirer, frotter avec de la cire les meubles, etc.»
●(1922) FHAB Ebrel 113. koara annezou. ●(1934) BRUS 50. Cirer (les meubles), tr. «koérat.»
►absol.
●(1923) FHAB C'hwevrer 49. netaat, n'eo ket koara eo. ●(1967) BAHE 54/27. da ziboultrennañ, da goarañ ha da luc'hañ.
II. V. intr.
(1) Se transformer en cire.
●(1931) VALL 125a. tourner en cire, se tourner en cire, tr. «koarañ act. koari n. T[regor].»
(2) Se figer (comme de la cire).
●(1942) FHAB Gwengolo/Here 210. (note de F. Vallée) Koarenni «se figer». Idem Treger, ha koarañ. Ernault p. 301.