f. –où
I.
(1) (apiculture) Rayon de cire dans une ruche.
●(1849) LLB 2147-2148. Nameit rahein er peudr ha sewel er grusten / E gousi en dias ag er goeren.
(2) Pain de cire.
●(1659) SCger 119b. tourteau de cire, tr. «coaren.» ●137b. coaren, tr. «pain de cire.» ●(1732) GReg 170a. Pain de cire, tr. «coarenn. p. coarennou.» ●(1752) PEll 151. Cöar, monosyll. Cire. sing. Cöaren, un pain de cire.
●(1876) TDE.BF 355a. Koarenn, s. f., tr. «Pain de cire.»
(3) Produit qui a pris la consistance de la cire.
●(1942) FHAB Meurzh/Ebrel 149. (Plouarzhel) Koarenni = dont da galedi evel koar. Koarenn : Koarennet eo al lipig.
II.
(1) Bezañ gwenn evel ur goarenn : être très pâle.
●(1913) BOBL 421/1 (L) L. ar Floc'h. Sempl e oa ar vamm iaouank, gwenn evel eur goarenn, disliv evel ar maro. ●(1931) VALL 525. (Devenir) tout pâle, tr. F. Vallée «gwenn evel eur goarenn.» ●(1954) VAZA 45 (T) *Jarl Priel. Hag ur struj warni, va Doue ! gwennoc'h eget ar goarenn wennañ.
(2) Bezañ bouk evel ur goarenn : être très tendre (sens figuré).
●(1911) BUAZperrot 168 (L). Ene eur c'hrouadur a zo bouk evel eur goaren.